Ik had net een hele 'post' gedaan over een persoonlijke gebeurtenis vandaag. Maar toen ik het net nog een keer las, dacht ik: "Dit hoort hier niet". Het ging niet over mij, maar over iemand die me heel dierbaar is. De hele dag denk ik aan wat haar overkomen is en hoe het met haar gaat.
Vanmorgen sprak ik met iemand die dit jaar gestart was met haar onderneming. Ze heeft op zich een goed 'ding', maar ik denk dat, als ze ervoor gaat zitten, het nog veel beter en grootser aan kan pakken. Ze wil (net als ik), rijk worden. Het liefst slapend (ik niet). Maar daarvoor moet haar onderneming groeien. En ze wil geen personeel. De gedachte aan personeel hangt voor haar samen met die reclame waarin twee mannen op een vrijwel lege snelweg besluiten een andere route te gaan rijden om de file te vermijden. Die er niet is, maar dat weten zij wel en de baas niet. Even later drinken ze een biertje..
Dát beeld heeft ze van personeel. En ik vroeg haar of zij, toen ze nog tot het personeel behoorde, ook zo was. "Nee!", riep ze uit, "zo was ík niet!".
En nu denk ik na over de reactie van mijn baas toen ik vanmorgen over die persoonlijke gebeurtenis sprak. Hij toonde medeleven en begrip. En ik denk dat hij het wel snapte als ik er vandaag even niet helemaal bij was. Zo kan het óók!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten